Błędny był ostatni zarzut apelacji (ad. 16) sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego. Po pierwsze argumentacja skarżącego dotycząca tego zarzutu nie dotyczy sprzeczności ustaleń z zebranym materiałem dowodowym, tylko wewnętrznej sprzeczności stwierdzeń Sądu, która zdaniem skarżącego wyraża się tym, iż Sąd Okręgowy z jednej strony nie uznał umowy jako nieważnej z uwagi na jej sprzeczność z zasadami współżycia społecznego, a z drugiej strony wskazał, iż powód naruszył zasady współżycia społecznego występując z niniejszym pozwem.
Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał, że w części będącej obecnie przedmiotem rozstrzygania powództwo nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd ten uznał, że zgodnie z treścią art. 11 KPC ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. Sąd Okręgowy wskazał, że działania pozwanych wyczerpywały znamiona dwóch przestępstw opisanych w art. 300 § 2 KK w związku z art. 300 § 1 KK i art. 296 § 3 KK, z których tylko pierwsze skutkowało wyrządzeniem stronie powodowej szkody w postaci uniemożliwienia przeprowadzenia egzekucji orzeczeń sądowych. Zdaniem Sądu szkoda ta nie była objęta znamionami przedmiotowymi tego przestępstwa, a tym samym nie było wiążące w postępowaniu cywilnym określenie wysokości szkody w wymienionej kwocie, dokonane w postępowaniu karnym. Sąd uznał, że związanie wyrokiem karnym oznaczało, że spełnione zostały przesłanki z art. 415 KC, który jest podstawą dochodzonych przez stronę powodową roszczeń - a zatem poza sporem było powstanie szkody, zdarzenie z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy oznaczonego podmiotu (czyn niedozwolony), i istnienie między nimi adekwatnego związku przyczynowego. Zdaniem Sądu I instancji ciężar udowodnienia wysokości dochodzonego odszkodowania obciążał stronę powodową, a wbrew jej twierdzeniom, z zawnioskowanych przez nią dowodów wprost nie wynikało, iż jej szkoda równa jest niespornej wartości roszczenia przysługującego jej wobec (...) S.A., którego nie udało się wyegzekwować od tej Spółki w postępowaniu komorniczym. Sąd uznał, iż z mocy przepisu art. 11 KPC wynikał fakt popełnienia przez pozwanych przestępstw, jednak z faktu tego, nie wynika ani wysokość szkody doznanej przez Agencję, ani fakt istnienia normalnego związku przyczynowego pomiędzy opisanymi w wyroku karnym działaniami pozwanych, a zaistnieniem tej właśnie szkody. Nie sposób było zdaniem Sądu Okręgowego z przestępczych działań pozwanych (polegających na wyprowadzaniu majątku i skutkujących blokadą egzekucji) wprost wywieść, że gdyby pozwani nie podjęli tychże działań, to Agencja zdołałaby w postępowaniu egzekucyjnym uzyskać pełne zaspokojenie. Przeczyły temu wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego, bowiem z akt postępowania upadłościowego wynikał jedynie brak zaspokojenia wierzytelności strony powodowej, nie wynikało zaś w jakim zakresie szkoda pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z przestępczymi działaniami pozwanych, opisanymi w wyroku karnym. Podobnie zdaniem Sądu I instancji ocenić należało, wnioski płynące z analizy akt postępowania komorniczego o sygn. akt Km 234/01. Sąd wskazał, że z akt tych wynikało, iż wysokość wierzytelności uprzywilejowanych (zarówno w postępowaniu upadłościowym jak i egzekucyjnym) znacznie przewyższała wartość wyprowadzonego w drodze działań pozwanych majątku ze spółki (...). Nadto w ocenie Sądu I instancji analiza tak akt postępowania upadłościowego jak i komorniczego prowadziła do wniosku, że nawet przy założeniu, że nie doszłoby do działań pozwanych na szkodę spółki, strona powodowa nie uzyskałby zaspokojenia w toku postępowania upadłościowego ani też w toku ewentualnego postępowania egzekucyjnego. Sąd Okręgowy wskazał, że niebagatelne znaczenie miał również fakt, iż już w 2000 roku (a więc przed przestępczymi działaniami pozwanych) sytuacja spółki uzasadniała wszczęcie postępowania upadłościowego, co spowodowałoby umorzenie dotychczasowych postępowań komorniczych. Sąd Okręgowy wskazał nadto, iż sam fakt odzyskania majątku nie oznacza sprzedaży za cenę odpowiadającą jego rzeczywistą wartości, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę przepisy dotyczące sprzedaży egzekucyjnej, a także ujawnione przez samego syndyka działania utrudniające likwidację majątku (zastraszanie nabywców). W konkluzji Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, iż przeprowadzone postępowanie dowodowe nie pozwalało ustalić jaką kwotę w toku prowadzonego postępowania upadłościowego lub w toku prowadzonych postępowań egzekucyjnych odzyskałaby strona powoda z wierzytelności posiadanych wobec spółki (...) S.A. gdyby pozwani nie dokonali działań przestępczych, to zaś skutkowało oddaleniem powództwa. [b">Jaki adwokat jest polecany z Łodzi[/b">

Kancelaria Adwokacka z Łodzi

Sąd Okręgowy wskazał nadto, iż za oddaleniem powództwa przemawiała również treść art. 5 KC, mając na uwadze, iż w niniejszej sprawie zachodziły wyjątkowe okoliczności uzasadniająca zastosowanie niniejszego przepisu. Nie można zdaniem Sądu było pominąć, iż działania pozwanych miały miejsce w atmosferze zastraszenia wywołanej przez groźnych przestępców, o działaniach których wiedziała strona powodowa (nie podejmując żadnych kroków), opinia publiczna, a działalność których paraliżowała lokalne organy ścigania, prace syndyka i organów egzekucyjnych. Nie można było bagatelizować, że pozwani w atmosferze strachu i bezczynności strony powodowej i organów ścigania, obok działań za które zostali skazani, podejmowali również działania zmierzające do ratowania spółki, zmniejszenia zaległości wobec powodowej Agencji (zwrot nieruchomości), wreszcie lojalnie współdziałali z syndykiem. Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że na działania pozwanych, strona pozwana odpowiadała biernością, do czasu interwencji samych pozwanych w centrali strony powodowej.
Sąd I Instancji stwierdził między innymi, iż na terenie pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej (...) w Ł. znajduje się wielorodzinny budynek mieszkalny oraz murowano - drewniany budynek gospodarczy, w którym mieszczą się dwa lokale gospodarcze. Właścicielem tych lokali - nr 1 i 2 jako wyodrębnionych nieruchomości, jest powód, który nabył je aktem notarialnym w dniu 17 maja 2000 r. Z lokalem nr (...) związany jest udział wynoszący (...) a z lokalem nr (...) związany jest udział wynoszący (...) w częściach wspólnych budynków i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właściciela poszczególnych lokali oraz we własności gruntu oznaczonego jako działka nr (...). sprawdź opinie o tym adwokacie

W tych okolicznościach apelacja powoda podlegała oddaleniu.
Powód wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w zakresie odnoszącym się do zadośćuczynienia, tj. orzeczenia reformatoryjnego i oddalającego apelację powoda. W skardze, opartej na podstawie przewidzianej w art. 3983 § 1 pkt 1 KPC, zarzucając naruszenie art. 442 § 1 KC oraz art. 5 KC, wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Jak skutecznie przebrnąć przez rozwód z adwokatem