امیر حسین نوروزی: *مطالبه گری، به مجموعه اقداماتی اطلاق می شود که با هدف تحریک و تشویق کسانی صورت می گیرد که مسئولیتی در زمینه ای بر عهده دارند تا مسئولیت خود را به نحو احسن انجام دهند*

 *مطالبه گری، یک کنش اجتماعی-سیاسی است که با ابزارهای مختلفی می تواند صورت گیرد، به طوری که هر ابزار مشروعی که بتواند در راستای این هدف قرار گیرد می تواند مورد استفاده قرار گیرد، از این روی، برای آموزش نحوه مطالبه گری، لازم است دو مرحله طی شود*

*مرحله نخست، آموزش موضوعات مورد مطالبه، یعنی فراگرفتن آنچه که باید از مسئولان امر درخواست شود که در این راستا، یا باید شهروندان نسبت به حقوق و مسئولیت های خود آشنا باشند و یا اینکه از نخبگان و کارشناسان متعهد و امین که متخصص این امر هستند بهره بگیرند تا مطالبات واقعی خود را از مسئولان درخواست نمایند*

*مرحله دوم، آموزش نحوه مطالبه گری است که همانطور که گفته شد در این مسیر، هر ابزار مشروعی که بتواند به این کار یاری رساند، قابل استفاده می باشد که از جمله این ابزارها می توان به این موارد اشاره کرد:* 

استفاده از تریبون های عمومی توسط تریبون داران همچون خطبای جمعه، اساتید حوزه های علمیه، اساتید دانشگاه، چهره های سیاسی سخنور و ...، استفاده از ابزار قلم و مطالبه گری از طریق نوشتن مقاله، کتاب، وبلاگ و ...، استفاده از بستر فضای مجازی، استفاده از رسانه ها و ...، نگارش نامه و یا درخواست شفاهی از نخبگان و تریبون داران جامعه، گزینش مسئولانی که خود را متعهد به برآوردن مطالبات خاصی در جامعه معرفی می کنند که همین گزینش نشاندهنده وجود مطالبه آن موضوع در میان مردم جامعه می باشد و انتخاب آن مسئول به صورت غیر مستقیم مطالبه گری نسبت به آن موضوع می باشد و ... .*