Page 1 of 5

1

SS. APOSTOLORUM PETRI ET PAULI

ŠV. PETRAS IR PAULIUS, APAŠTALAI (PETRINĖS)

Introitus

Acts. 12, 11. Nunc scio vere, quia misit Dóminus

Angelum suum: et erípuit me de manu Heródis, et de

omni exspectaƟóne plebis Iudæórum.

Ps. 138, 1–2. Dómine; probásƟ me, et cognovísƟ me: tu

cognovísƟ sessiónem meam et resurrecƟónem meam.

Apd 12, 11. Dabar Ɵkrai žinau, kad Viešpats atsiuntė

savo angelą ir išvadavo mane iš Erodo rankų ir žydų

minios kėslų.

Ps 138, 1–2. ViešpaƟe, ištyrei mane ir pažinai mane.

Žinai, kada aš atsisėdu ir atsistoju.

Oratio

Deus, qui hodiérnam diem Apostolórum tuórum Petri

et Pauli martýrio consecrásƟ: da Ecclésiæ tuæ, eórum

in ómnibus sequi præcéptum; per quos religiónis

sumpsit exórdium. Per Dóminum nostrum Iesum

Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in

unitate Spiritus SancƟ Deus, per omnia saecula

saeculorum. R. Amen.

Dieve, kuris šią dieną pašvenƟnai savo apaštalų Petro ir

Pauliaus mirƟmi, padėk savo Bažnyčiai visuomet laikyƟs

jų įsakymų, per kuriuos ji gavo Ɵkėjimo pradžią. Per

mūsų ViešpaƧ Jėzų Kristų, tavo Sūnų, kuris su tavimi

gyvena ir viešpatauja Šventosios Dvasios vienybėje per

visus amžių amžius. R. Amen.

Lectio

LécƟo Actuum Apostolórum. (Act. 12, 1–11)

In diébus illis: Misit Heródes rex manus, ut afflígeret

quosdam de ecclésia. Occidit autem Iacóbum fratrem

Ioánnis gládio. Videns autem, quia placeret Iudæis,

appósuit, ut apprehénderet et Petrum. Erant autem

dies azymórum. Quem cum apprehendísset, misit in

cárcerem, tradens quatuor quaterniónibus mílitum

SkaiƟnys iš Apaštalų darbų. (Apd 12, 1–11)

Anomis dienomis: Karalius Erodas pradėjo persekioƟ

kai kuriuos bažnyčios žmones. Jis nukirsdino Jokūbą,

Jono brolį. Pamatęs, jog tai paƟnka žydams, įsakė suimƟ

ir Petrą. Buvo Neraugintos duonos dienos. Suėmęs

Petrą, įmesdino jį į kalėjimą ir pavedė saugoƟ

keturgubai sargybai po keturis kareivius. Po Velykų

06.29

Page 2 of 5

2

custodiéndum, volens post Pascha prodúcere eum

pópulo. Et Petrus quidem servabátur in cárcere. OráƟo

autem fiébat sine intermissióne ab ecclésia ad Deum

pro eo. Cum autem productúrus eum esset Heródes, in

ipsa nocte erat Petrus dórmiens inter duos mílites,

vinctus caténis duábus: et custódes ante ósƟum

custodiébant cárcerem. Et ecce, Angelus Dómini ásƟƟt:

et lumen refúlsit in habitáculo: percussóque látere

Petri, excitávit eum, dicens: Surge velóciter. Et

cecidérunt caténæ de mánibus eius. Dixit autem

Angelus adeum: Præcíngere, et cálcea te cáligastuas. Et

fecit sic. Et dixit illi: Circúmda Ɵbi vesƟméntum tuum,

et séquere me. Et éxiens sequebátur eum, et nesciébat

quia vertum est, quod fiébat per Angelum: exisƟmábat

autem se visum vidére. Transeúntes autem primam et

secundam custódiam, venérunt ad portam férream,

quæ ducit ad civitátem: quæ ultro apérta est eis. Et

exeúntes processérunt vicum unum: et conơnuo

discéssit Angelus abeo. Et Petrus, ad se revérsus, dixit:

Nunc scio vere, quia misit Dóminus Angelum suum, et

erípuit me de manu Heródis, et de omni exspectaƟóne

plebis Iudæórum.

keƟno išduoƟ jį miniai. Taigi Petras buvo uždarytas

kalėjime. O bažnyčia karštai meldėsi už jį Dievui.

PaskuƟnę nakƧ prieš Erodui išduodant Petrą, tasai,

supančiotas dviem grandinėmis, miegojo tarp dviejų

kareivių. Prie durų sargybiniai ėjo sargybą. Staiga ten

atsirado ViešpaƟes angelas, ir kamerą nutvieskė šviesa.

Jis sudavė Petrui į šoną ir žadindamas tarė: „Kelkis

greičiau!“ Ir nukrito jam grandinės nuo rankų. Angelas

kalbėjo toliau: „Susijuosk ir apsiauk sandalus!“ Jis taip

ir padarė. Angelas tęsė: „Užsimesk apsiaustą ir eik

paskui mane!“ Išėjęs Petras sekė paskui jį. Tik jis

nesuvokė, kad angelo veiksmai Ɵkri, jis tarėsi matęs

regėjimą. Šitaip jiedu praėjo pro pirmą ir antrą sargybą

ir prisiarƟno prie geležinių vartų į miestą. Vartai

savaime atsidarė. Išėję pro juos, jie leidosi tolyn viena

gatve. Staiga angelas nuo jo pasitraukė. Petras

atsipeikėjęs tarė: „Dabar Ɵkrai žinau, kad Viešpats

atsiuntė savo angelą ir išvadavo mane iš Erodo rankų ir

žydų minios kėslų.“

Graduale

Page 3 of 5

3

Ps. 44, 17–18. Consơtues eos príncipes super omnem

terram: mémores erunt nóminis tui, Dómine. V. Pro

pátribus tuis naƟ sunt Ɵbi İlii: proptérea pópuli

conİtebúntur Ɵbi.

Ps 44, 17–18. Tu padarysi juos didžiūnais visoje žemėje:

jie prisimins tavo vardą, ViešpaƟe. V. Tau tėvus atstos

tavo sūnūs: užtat tautos išpažins tave.

Alleluia

Alleluia, alleluia.

MaƩh. 16, 18. V. Tu es Petrus, et super hanc petram

ædificábo Ecclésiam meam. Allelúia.

Aleliuja, aleliuja.

Mt 16, 18. V. Tu esi Petras, ir ant tos uolos aš pastatysiu

savo Bažnyčią. Aleliuja.

Evangelium

SequénƟa sancƟ Evangélii secúndum MaƩhæum.

(MaƩh. 16, 13–19)

In illo témpore: Venit Iesus in partes Cæsaréæ Philippi,

et interrogábat discípulos suos, dicens: Quem dicunt

hómines esse Fílium hóminis? At illi dixérunt: Alii

Ioánnem Bapơstam, alii autem Elíam, álii vero

Ieremíam, aut unum ex ProphéƟs. Dicit illis Iesus: Vos

autem quem me esse díciƟs? Respóndens Simon

Petrus, dixit: Tu es Christus, Fílius Dei vivi. Respóndens

autem Iesus, dixit ei: Beátus es, Simon Bar Iona: quia

caro et sanguis non revelávit Ɵbi, sed Pater meus, qui in

cælis est. Et ego dico Ɵbi, quia tu es Petrus, et super

hanc petram ædificábo Ecclésiam meam, et portæ

ínferi non prævalébunt advérsus eam. Et Ɵbi dabo

claves regni cælórum. Et quodcúmque ligáveris super

terram, erit ligátum et in cælis: et quodcúmque sólveris

super terram, erit solútum et in cælis.

Šventosios Evangelijos pagal Matą tęsinys. (Mt 16, 13–

19)

Anuo metu: Atėjęs į Pilypo Cezarėjos apylinkes, Jėzus

paklausė mokinius: „Kuo žmonės laiko Žmogaus Sūnų?“

Jie atsakė: „Vieni Jonu Krikštytoju, kiƟ Eliju, kiƟ Jeremiju

ar dar kuriuo iš pranašų.“ Jis vėl paklausė: „O kuo jūs

mane laikote?“ Tada Simonas Petras atsakė: „Tu esi

Mesijas, gyvojo Dievo Sūnus!“ Jėzus jam tarė:

„Palaimintas tu, Simonai, Jonos sūnau, nes ne kūnas ir

kraujas tai tau apreiškė, bet mano Tėvas, kuris yra

danguje. Ir aš tau sakau: tu esi Petras – Uola; ant tos

uolos aš pastatysiu savo Bažnyčią, ir pragaro vartai jos

nenugalės. Tau duosiu dangaus karalystės raktus; ką tu

suriši žemėje, bus surišta ir danguje, ir ką atriši žemėje,

bus atrišta ir danguje.“

Offertorium